Er is geen mooier moment op vakantie dan dat eerste kopje koffie ’s ochtends. Leunend over de balustrade van het houten flonderterras van ons huisje-voor-drie-weken. Mijn blik glijdt over het grasveldje vol prachtige wilde bloemen dat pal voor ons huisje ligt. Zomaar recht voor onze neus, dat is toch een kadootje! Vlinders vliegen dartelend van bloem naar bloem en warmen hun vleugeltjes in de opkomende zon.
Twee plaatsen verder staat Fons (door ons ook wel “the Fonz” genoemd) ook zijn ochtendkoffie te drinken. Fons heeft lang grijs haar, een rocker van de oude stempel, en werkt achter de bar van de camping. Hij verblijft hier met zijn vrouw (Française) in een retro Eriba dopcaravannetje en zijn levenswijsheden zijn een fenomeen hier op de camping.
Beneden bij de “Mas”, het hart van de camping, beginnen de voorbereidingen voor de activiteiten van die dag. Het terras onder de oude, schaduwrijke platanen ligt er nog slaperig bij. De lichte nevel in mijn hoofd doet me terugdenken aan gisteravond, toen een ware troubadour met zijn gitaar echte Franse chansons ten gehore bracht. In de zwoele avondlucht, begeleid door het getjirp van de onvermijdelijke cascades en in het decor van de ontelbare sterren aan de hemel (het is niet voor niets dat in het op steenworp afstand gelegen Observatoire St. Michel de meest heldere waarnemingen van Frankrijk worden gedaan). Hier smaken de Roseetjes zoveel lekkerder dan thuis!
Het laatste slokje koffie glijdt door mijn keel. De kids staan klaar om de dagelijkse broodbestelling op te gaan halen. Jongste dochter repeteert vrolijk de lijst met benodigdheden in haar onnavolgbare, bijna niet van echt te onderscheiden, Franse tongval: deux croissants, deux chócò’s, deux baquettes et un graaaaande céreàl. Life just doesn’t get any better ….
