Een leven lang voorpret

Ken je dat gevoel? De auto vakkundig ingepakt, de kids geïnstalleerd op de achterbank met de nodige randapparatuur, de tank vol benzine, de eindbestemming ingevoerd in de navigator, alles ready-for-take-off naar vakantiebestemming. Dit verwachtingsvolle moment van vertrek, waar je weken, nee maanden, verlangend naar toe hebt geleefd. En plots bekruipt je een gevoel van weemoed. Een vaag gevoel van verlies, omdat hiermee tevens het begin van het eind wordt ingeluid.

Vaak betekent  de voorpret eigenlijk veel meer dan het “moment-suprême”. Je verjaardag, pakjesavond, je trouwdag. Enthousiasme, gedrevenheid en passie komen allemaal voort uit de dezelfde bron: verlangen. Maar na vervulling van dit verlangen verdwijnt dat heerlijke gevoel van opwinding. En we zijn er goed in tegenwoordig: instant bevrediging. Die verre reis, een tweede (of derde!) huis in Frankrijk, een cabrio, no-problemo, wilt u het vandaag of gisteren? En dat is natuurlijk prachtig dat we in een tijd leven waarin heel veel mensen hun dromen waar kunnen maken. Maar soms bekruipt me wel eens het gevoel dat we er niet genoeg van genieten. Integendeel het lijkt soms alsof we er alleen maar ontevredener van worden.

Laatst las ik een artikel over tantrische liefde. Het uitgangspunt hierbij was dat het lichamelijke orgasme zo lang mogelijk (in theorie oneindig, hoewel mij dat persoonlijk een beetje ver gaat, grinnik) wordt uitgesteld met als doel uiteindelijk een kosmisch, spiritueel orgasme te bereiken en op het diepste niveau te kunnen genieten van de weg ernaar toe.
Okee, niet dat ik dit nu stante pede zo letterlijk wil gaan uitproberen ofzo, maar de gedachte die hieruit spreekt vind ik wel mooi. Om het doel niet centraal te stellen, maar de weg ernaar toe. Onbeschaamd en zo lang mogelijk genieten vooraf, het verlangen nog een beetje rekken ... en het uiteindelijke doel als kers op de taart! Het recept voor een leven lang voorpret :-).

Recept voor totale ontwapening (door een negenjarige)

Bereidingstijd: bij voorkeur rond etenstijd.

Ingrediënten:

• Moeder die zorgt dat de spaghettisaus niet aanbrandt en tegelijkertijd de afwasmachine uitpakt, de tafel dekt en een krantenabonnementverkoper aan de telefoon probeert af te poeieren.
• Vader die achter (of voor?! dat weet ik nooit) de laptop met een klant aan de lijn een probleem-dat-zo-belangrijk-was-dat-het-wel-tot-na-werktijd-kon-wachten probeert op te lossen voor het eten.
• Enige tijdsdruk door een direct na etenstijd geplande MR vergadering op school en het feit dat het bad&bed ritueel op een enigszins christelijke tijd afgerond dient te worden (wij geloven nog in het hanteren van strikte bedtijden).
• Extra toevoeging is nog de aanblik van de twee dochters des huizes die op de bank hangen te grinniken om een schreeuwerige aflevering van een Nickelodeon serie waarvan ze de tekst letterlijk mee kunnen playbacken, omdat dit de 20e herhaling is.

Bereiding:

• Jongste dochter heeft zojuist aanschouwd hoe oudste dochter haar tv-moment onderbrak om een wesp onklaar te maken met de elektrische vliegenmepper (geniale uitvinding trouwens!) en wordt ineens bevangen door de existentiële vraag:
• "Mama en Papa, waarom bestaan wespen en vliegen?"
• .....
• Niet ontmoedigt door de afwezige stilte die volgt op deze vraag, omdat mama en papa even te druk zijn met dagelijkse beslommeringen om een educatief verantwoorde reactie op deze vraag te formuleren, probeert ze het nog een keer. Dit maal iets dringender en luider van toon in het oor van papa.
• "Pa-pa-waar-om-be-staan-wes-pen-en-vlie-gen??!"
• Papa's irritatieniveau is intussen redelijk gestegen en een met moeite op vriendelijke toon geuite wedervraag is het antwoord.
• "Waarom besta jíj?"
• .....
• Nu hebben wij uiteraard vreselijk bijdehante kinderen die zich door een dergelijk vraag geenszins uit het veld laten slaan. Dus jongste dochter trekt zich met een nadenkend gezicht terug in de tuin.
• Even later staat het eten precies op tijd op de gedekte tafel, is de afwasmachine uitgepakt, de krantenabonnementverkoper afgepoeierd, het probleem van de klant opgelost en kunnen we opgelucht:
• "Aan tafel!"
• Als iedereen zit, kijkt jongste dochter met een glunderend gezichtje het kringetje rond.
• "Ik besta, omdat papa en mama verliefd zijn."
• .....
• Zo waar. Zo kinderlijk eenvoudig gedefinieerd wat werkelijk belangrijk is. Daar zijn we even stil van.
• Uitkomst van dit recept: een brede glimlach, een heerlijk knuffelmoment met de kinderen en een blik tussen papa en mama die belooft dat de avond na de MR vergadering nog (lang) niet voorbij zal zijn :-P

Ingrediënt "Werk"

Een belangrijk basis ingrediënt in mijn leven is mijn werk bij http://www.kroesewevers.nl/. Een leuke, uitdagende baan als Medewerker HR/Opleidingscoördinator waar ik veel van mezelf in kwijt kan. Inspirerend werk waar ik mijn talenten in uit kan buiten en verder kan ontwikkelen en met hele fijne collega's vind ik echt een cadeautje.
Onderstaande artikel schreef ik afgelopen april in het personeelsblad van KroeseWevers, De Kwinkslag.

Opleiden bij KroeseWevers

Roze wolk

Zwevend langs groene weiden zie ik ze. Onduidelijk maar intrigerend. Ik geloof mijn ogen niet. Dat lijken wel … Nee, dat kan niet, die zijn ontzettend zeldzaam! Ik zweef wat dichterbij, langzaam wordt het beeld van de blauw, wit rode wezens op mijn netvlies duidelijker. Ja, het is echt waar, het zijn KroeseWevers!

Beseffend hoe bijzonder dit is, kom ik nog wat dichterbij. Ik zie hun sierlijke, doch sterke gedaantes in groepjes bij elkaar. Elke KroeseWever volkomen in zijn element, in balans, talentvol, slim, nieuwsgierig en kritisch. Iedereen doet wat hij belangrijk vindt en waar hij goed in is. Ik hoor toegewijde discussies rondzingen over voortgang, ontwikkeling, de toekomst. Van individuen en van teams. Communicatie met gevoel en richting. Ik kijk nog eens goed, zoekend … nee, ik zie helemaal geen drempels!

Groepjes KroeseWevers zijn samen aan het oefenen, nieuwe ideeën aan het opdoen en aan het uitproberen. Open, zonder terughoudendheid. Elkaar enthousiast aanmoedigend zichzelf te verbeteren. Om daarna weer opgeladen en vol inspiratie en verhalen terug te keren naar de rest van de groep. Ik spits mijn oren. Hoor ik daar nu positieve feedback? Ik lach opgetogen, het is zelfs een complimentje!

Een andersoortig wezen trekt mijn aandacht. Deze worden aangeduid met de naam “klant”. Een wezen dat gekenmerkt wordt door een zekere eigenwijsheid en dat zich doorgaans niet zo makkelijk laat vangen. Maar hier op deze plek komen er steeds meer, dringend om erbij te mogen horen. Hier voelen ze zich veilig en begrepen. Krijgen ze de aandacht die ze verdienen. En het belangrijkste: de oplossing die ze nodig hebben.

Of …

Auw! Het lastigste onderdeel van een droom is vaak de landing. Het geluid van de wekker brengt me terug in de realiteit. Een nieuwe werkdag breekt aan. Geen roze wolk helaas, maar wel een heleboel uitdagende vragen die ik mezelf regelmatig stel. Doet elke KroeseWever wat hij belangrijk vindt en waar hij goed in is? Vindt communicatie plaats met gevoel en richting en met weinig drempels? Heeft elke KroeseWever de ambitie zichzelf te verbeteren en moedigt hij anderen hier ook in aan? Geeft en ontvangt elke KroeseWever regelmatig positieve feedback en af en toe een complimentje? Is de klant koning bij KroeseWevers?

Iedereen mag deze vragen in alle eerlijkheid voor zichzelf beantwoorden. Ik denk dat er nog genoeg werk aan de winkel is. En dat is fijn, want als de KroeseWever ergens van houdt dan is het … uitdaging.

… werk aan de winkel

In 2010 zijn we gestart met een heel mooi en behoorlijk ambitieus opleidingsprogramma. Belangrijke pijlers onder dit programma zijn: (vergroten van) “commerciële awareness” op alle niveau’s, teamontwikkeling en leiderschap en persoonlijke vaardigheden (waaronder communiceren en assertiviteit). In samenwerking met opleidingsbureau’s GITP en Lavi Communicatie is een opleidingsaanbod samengesteld waarin deze pijlers op verschillende niveau’s aan bod komen.

Afgezien van een aantal praktische en organisatorische oneffenheden waren de evaluaties door de deelnemers en de docenten erg positief. We hebben in het afgelopen jaar een prachtige ontwikkeling doorgemaakt en ik ben er trots op hieraan te hebben mogen bijdragen.

In 2011 gaan we hier uiteraard mee door. Naast een aantal veranderingen en toevoegingen in het opleidingsaanbod gaan we extra aandacht besteden aan het voor- en natraject van de trainingen. De keuze voor deelname aan een training en de voorbereiding hierop gaat plaatsvinden in goed overleg tussen medewerker en leidinggevende en in nauwe samenhang met de talentontwikkeling van de medewerker. Daarnaast wordt achteraf geëvalueerd of datgene dat men wilde bereiken met deelname aan de training in de werkpraktijk van de medewerker ook echt is bereikt. Deze vragen worden een vast onderdeel in de plannings- en coachingsgesprekken.

Ik heb er zin in dit jaar weer flink met het opleidingsprogramma aan de slag te gaan! En af en toe zweef ik stiekem even weg op mijn roze wolk J.