Een leven lang voorpret

Ken je dat gevoel? De auto vakkundig ingepakt, de kids geïnstalleerd op de achterbank met de nodige randapparatuur, de tank vol benzine, de eindbestemming ingevoerd in de navigator, alles ready-for-take-off naar vakantiebestemming. Dit verwachtingsvolle moment van vertrek, waar je weken, nee maanden, verlangend naar toe hebt geleefd. En plots bekruipt je een gevoel van weemoed. Een vaag gevoel van verlies, omdat hiermee tevens het begin van het eind wordt ingeluid.

Vaak betekent  de voorpret eigenlijk veel meer dan het “moment-suprême”. Je verjaardag, pakjesavond, je trouwdag. Enthousiasme, gedrevenheid en passie komen allemaal voort uit de dezelfde bron: verlangen. Maar na vervulling van dit verlangen verdwijnt dat heerlijke gevoel van opwinding. En we zijn er goed in tegenwoordig: instant bevrediging. Die verre reis, een tweede (of derde!) huis in Frankrijk, een cabrio, no-problemo, wilt u het vandaag of gisteren? En dat is natuurlijk prachtig dat we in een tijd leven waarin heel veel mensen hun dromen waar kunnen maken. Maar soms bekruipt me wel eens het gevoel dat we er niet genoeg van genieten. Integendeel het lijkt soms alsof we er alleen maar ontevredener van worden.

Laatst las ik een artikel over tantrische liefde. Het uitgangspunt hierbij was dat het lichamelijke orgasme zo lang mogelijk (in theorie oneindig, hoewel mij dat persoonlijk een beetje ver gaat, grinnik) wordt uitgesteld met als doel uiteindelijk een kosmisch, spiritueel orgasme te bereiken en op het diepste niveau te kunnen genieten van de weg ernaar toe.
Okee, niet dat ik dit nu stante pede zo letterlijk wil gaan uitproberen ofzo, maar de gedachte die hieruit spreekt vind ik wel mooi. Om het doel niet centraal te stellen, maar de weg ernaar toe. Onbeschaamd en zo lang mogelijk genieten vooraf, het verlangen nog een beetje rekken ... en het uiteindelijke doel als kers op de taart! Het recept voor een leven lang voorpret :-).